دختران_جمعیت_محرومیت از تحصیل

نگاه اسلام به مبحثه کنترل جمعیت

برخی از علمای شیعه ، کنترل و جلوگیری از بارداری را مغایر با دستورات اسلام می دانند. مانند آیت الله طهرانی که سیاست کاهش جمعیت را تو طئه صهیونیست و غرب ، علیه مسلمانان می داند. و کنترل جمعیت را ضربه ای بر پیکر مسلمانان ذکر می کند.

اما از طرفی ، بزرگ مسلمانی ،همچون خواجه نصیر الدین طوسی ، به صورت غیر مستقیم عواقب افزایش جمعیت را گوشزد می کند.طوسی در کتاب مشهور خود ، اخلاق ناصری ،می گوید" در صورتی که هیچ تلفاتی ناشی از مرگ و میر برای جمعیت وجود نداشت آنگاه جمعیت آنچنان به سرعت رشد می کرد که در روی زمین حتی جایی برای ایستادن افراد نبود"

و این، تفاوت دو نظریه از دو فرد مسلمان اما با دیدگاه های مختلف ، که یکی خود خواهانه و دیگری کلی بود.جنگ بین شمار جمعیت مسلمان و غیر مسلمان ،بحثی پیش پا افتاده است که ذهن برخی را به خود مشغول کرده است.

کنترل جمعیت در ایران ، از سال 1337 آغاز شد اما به صورت منسجم از سال 1348 شروع گردید. . تقریبا رشد جمعیت تا قبل از انقلاب کاهش پیدا کرد. اما بعد از انقلاب . به دلیل جنگ ایران و عراق ، رشد جمعیت در ایران افزایش پیدا کرد. از سال 1368 برنامه هایی مثل ، پیشگیری از بارداری به صورت رایگان در کشور شروع شد. که در سال 1372 قانون 3 فرزندی به تایید شورای نگهبان رسید. اما در حال حاضر زمزمه هایی از طرف دولت شنیده می شود. که سیاست افزایش جمعیت را جایگزین کاهش رشد جمعیت کنند.

تند رو های سیاسی با اشاره به تهدیدات غرب ،« مانند افزایش تحریم ها و احتمال جنگ از طرف کشورهای غربی » نیاز کشور را به وجود نیروهای جوان و پویا ،حتمی می دانند.دیدگاهی که توسط حکومت بعد از انقلاب 57 به مردم عرضه شد حالا نیز ، مورد بحث قرار گرفته است. از نظر آنها ،افزایش جمعیت در ایران مساوی با تکمیل کادر دفاعی و نظامی و فرهنگی کشور در برابر تهدیدات غرب  است. البته این یک دیدگاه درست است اما به چه قیمتی باید این اتفاق بیافتد؟

عده ای کاهش جمعیت را ، تغییر دیدگاه زنان نسبت به زندگی می دانند. مادرانی که دانشگاه رفته اند نسبت به مادران دهه 60 خیلی متفاوت فکر می کنند. تحصیلات بالا و افزایش جمعیت ، تناسبی با هم ندارند. به شکلی که در بیشتر مواقع ،همدیگر را دفع می کنند. مادری که تحصیلات دانشگاهی دارد نمی تواند فقط خانه دار باشد. و کار بیرون از منزل،نمی گذارد مادر ، فرزندان بیشتری داشته باشد.

عدم پذیرش دختران در 77 رشته دانشگاهی ، زمانی مطرح می شود که سیاست افزایش جمعیت نیز ،مورد بحث است. و با بیان اینکه در حال حاضر زنان نمی توانند در بعضی از محیط ها کار کنند آنها را از تحصیل در 77 رشته دانشگاهی محروم کرده اند. البته اینها بهانه ایست برای توجیه این عمل....!

به عنوان مثال : دانشگاه اصفهان ( حذف پذیرش زنان در رشته های :علوم سیاسی ؟ حسابداری؟ مدیریت دولتی؟ مترجمی زبان انگلیسی؟)  ( دانشگاه بو علی سینا همدان : حذف پذیرش زنان در رشته باستان شناسی؟) ( دانشگاه طلاطبایی : حذف پذیرش زنان در رشته های علوم اجتماعی؟ مددکار اجتماعی؟) (دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین : حذف پذیرش زنان در رشته های حقوق؟ زبان و ادبیات فارسی؟ علوم سیاسی؟ آموزش زبان انگلیسی؟ )

و دانشگاههای دیگر که زنان را از تحصیل در رشته های مهندسی عمران ، برق،مکانیک،کشاورزی،معدن،نفت و صنایع و ،و،و،و....باز داشته اند.

البته بماند که چه زنان در این رشته ها تحصیل کنند و چه نکنند ،کاری برای آنها وجود ندارد . به دلیل زن بودن ،همیشه ته جدول قرار می گیرند. خصوصا الان گه تعداد زنان سرپرست خانوار زیاد شده است. نرخ بیکاری زنان در سال 1380 ،5 برابر نرخ بیکاری مردان بوده است.

افزایش قبولی زنان در دهه اخیر،مشت محکمی به دهان کسانی بود که دیوار عظیمی از تبعیض جنسیتی را بنا کرده بودند. اما انگار این قبولی های زنان ،برای بعضی ها خوشایند نبوده است.

آیا اینطور نیست که افزایش تعداد زنان تحصیل کرده باعث بوجود آمدن مطالبات جدیدی از طرف آنها ،به دولت وقت می شود؟

در جامعه ای ضد زن با حکومت مرد سالارانه ،چطور می توان شاهد پیشرفت زنان بود؟

خانه شین کردن زنان و محرومیت از ورود به دانشگاه و تحصیل در رشته مورد علاقه ،راهی را برای رسیدن به خواسته های افرادی باز می کند. که خواهان افزایش جمعیت هستند. در یک کلام می خواهند بگویند : دانشگاه به چه دردت می خورد تو باید خانه دار خوبی باشی نه شاغل خوبی ! همسر داری کنی نه همکار این و آن باشی! بچه های فراوان بیاوری .. تو را چه به درس و دانشگاه؟

فریماه